Salario, pensión, complemento, asignación…

Vou empezar dicindo que adxetivar pensión con vitalicia é bastante redundante. A maioría das pensións son vitalicias -as contributivas, todas. E dicir que alguén cobra unha pensión estando traballando, é, case con seguridade, mentir; as remuneracións froito do traballo, cando se está cobrando unha pensión, están moi restrinxidas -que lle pregunten xs escritores. E remato con que as pensións contributivas cóbranse cando se chegou a unha idade determinada.

Cada vez que unha persoa deixa un cargo público (que ocupou por dedicarse á política) aparecen sempre as mesmas medias verdades interesadas.

Que solicitou a pensión vitalicia. Eu traduciría isto coma solicitou o paro. Calquera persoa que deixa un traballo, e reúne os requisitos, ten dereito a cobrar o paro. As persoas que traballan na Administración, tamén. Estas retribucións, nos casos das políticas, é do 80% do salario base durante dous anos. Pero, o mesmo que co resto das persoas, esta retribución só se cobra se a persoa non se incorpora a outro traballo.

Que está cobrando varios salarios da Administración. Tamén falso, Non se pode cobrar máis de un salario da Administración. Pode ter varios cargos pero só pode cobrar un salario.

Por que se seguen a producir estas desinformacións? Pois porque aos medios non lles da a gana de falar con propiedade. Mesturan salarios con complementos para que pareza que na política se cobra moito. Que eu tamén penso que algúns políticos cobran moito, pero non porque o salario sexa alto.

Eu quero dicir algunhas cousas ao respecto:

Os salarios dos cargos públicos non son altos, de feito o Pesidente do Goberno cobra menos que calquera executivo intermedio dunha empresa privada importante.

Xs políticos xubílanse cando cumpren a idade determinada para todo o mundo e terán a pensión que lle corresponda segundo o baremo que se aplique a calquera persoa traballadora.

Que cobra a pensión vitalicia que lle corresponde coma presidente. Tamén media verdade. Os expresidentes teñen unha cantidade asignada basicamente para manter unha oficina con dúas empregadas, unha de nivel 30 e outra de nivel 18, que para as que non estén familiarizadas con isto quere dicir unha persoa para asesoramento e unha auxiliar administrativo.

Salario, pensión, complemento, asignación… son palabras con distinto significado. Utilizalas coma sinónimos só pode levar á confusión interesada. E a confusión ao cabreo, que penso que é o obxectivo: radicalizarnos para que non creamos na política nin nos políticos.

Cando se quere desprestixiar a alguén debería facerse con argumentos reais e veraces, que habelos hailos

Proxecto familiar

Todxs temos un proxecto de vida familiar, incluindo as que non temos descendencia -familia unipersonal.

No meu proxecto estaba vivir dacordo coas miñas posibilidades, que era o meu salario. Subliño miñas porque considero que se realmente queres ser independente non debes incluír á túa familia nel; nin os cartos nin o patrimonio. Tampouco penso que herdar teña que ser un dereito, se se aceptara que cada  quen pode facer o que queira co que é seu non habería tantas leas coas herdanzas.

Pois concordando co meu proxecto vital, vivín de aluguer ata os cincuenta e pico anos e dedicaba os meus aforros para viaxar. Tamén vivín dunha forma sobria: coches de baixa gama, roupa de cadeas téxtiles ou de rebaixas, poucas ceas e copas…

Ao ir cumprindo anos pensei que sería máis rendible mercar unha vivenda, modesta, se quería vivir con tranquilidade cando chegase a xubilación -diminuíndo as viaxes-, e así o fixen. Por certo, José María Linde, se moitxs xubilados temos unha vivenda en propiedade foi porque pensamos que era mellor que un plan de pensións, é máis, foi o noso plan de pensións. Pero non o fixemos para poder sobrevivir senon para poder vivir mellor.

O que teño non foi por herdanza e o que herdei -hai pouco- vouno doar.

Teño que dicir que se puiden facer isto foi porque tiña un salario algo maior que o triplo do salario mínimo interprofesional. Por iso me sorprendeu que nun momento se falase tanto desa cantidade coma tope do que calquera traballador público debe cobrar. E refírome exclusivamente ao salario, non ao que se cobra.

Sorprendeume porque eu puiden levar unha vida digna pero sen luxos co meu salario sendo unha persoa austera que vive soa.

Penso que todxs teriamos que poder desenvolver o noso proxecto vital por nós mesmos, co noso salario. Que alguén o poida facer con aforros que proveñen de actividades remuneradas fóra do salario e de axudas familiares… Vale, vivimos nunha sociedade capitalista. Pero non só esas persoas deben poder facelo.

Un salario debería dar para algo máis que para sobrevivir.

Por iso insisto no que xa teño dito moitas veces: os salarios, nin tocalos para reducilos. De aí teñen que saír os proxectos vitais da xente, as cotizacións a Seguridade Social, os impostos…

Ser maior

Para min o peor de ser maior non son as engurras ou a artrose, o peor é estar permanentemente vivindo as mesmas situacións, as mesmas polémicas… que, ao meu entender abórdanse dende supostos erróneos.

Acabo de ver nas redes un vídeo de Teresa Rodríguez no que pon de manifesto o absurdo de cobrar dietas nos meses que non hai actividade parlamentaria, e tamén insiste en que en Podemos os parlamentarios doan parte do que ganan a organizacións sociais “de utilidade pública”

Cantas veces ao longo da vida dunha persoa maior oímos falar dos salarios públicos? A solución é doar parte a unha ONG?

Basta xa! deixade de marear. As ONGs son entidades privadas que se dedican aos asuntos máis diversos, algunhas a colectivos específicos. Pode que moitas persoas non estemos de acordo con que sexan as ONGs as que solucionen os problemas sociais. Algunhas pensamos que iso é cousa do Estado do Benestar e polo tanto debe ser financiado cos presupostos xerais. Para poder levalo a cabo hai que ter cartos, loxicamente, e iso conséguese aumentando os ingresos ou diminuíndo os gastos.

Se se considera que a cantidade de cartos que vai ás retribucións dos políticos é moi elevada, o que hai que facer é reducila. Como?

1. Diminuír o número de parlamentarios. E xa non falo de suprimir o senado, que tamén é un asunto que está pendente, falo de reducir o número de congresistas a 300 que é o mínimo que dictamina a constitución. Xa sei que non é moito pero só de salarios base serían dous millóns de euros ao ano, sen contar dietas, complementos…
2. Complementos por razón do cargo: por ser membro da mesa, portavoz adxunto dunha comisión… Non hai moitos cargos remunerados? Non se cobra demasiado polo cargo? Hai algúns complementos de contía superior ao salario.
3. Dietas. O absurdo non é cobralas cando non hai actividade parlamentaria, o absurdo é cobrar unha cantidade determinada sen ter que xustificala. Se houbese que xustificala xa non se daría esa situación.

Isto vale tamén para os parlamentos autonómicos.

Para levar a cabo estas medidas non sería necesario reformar a Constitución, que é o argumento que se utiliza para non mudar nada. Nin tocar os salarios base -que afectaría a outros traballadores que non son parlamentarios- e que por outra banda non me parecen excesivos.

Por que non se levan a cabo medidas deste tipo? Dependen dxs parlamentarios e só lles afectaría a elxs.

Aah!!! xa, a moitxs pareceralle que as cousas están ben como están e os outros non se porían de acordo porque moitos consideraríanas insuficientes. E coma somos de todo ou nada… pois seguimos igual.

Y esto, queridos niños, que diría Wyoming, é o que levamos vivindo dende os 80 as que temos xa uns anos.

Hai máis asuntos cuxas polémicas e argumentarios se repiten dende “toda a vida” coma na igualdade de xénero ou no uso Lingua galega. Xa falaremos.

Salarios e pensións de clases pasivas

Con isto do cambio, estase a falar dos salarios que debe, ou non, cobrar a clase política e a min gustaríame que se deixase de facer demagoxia con este tema.

Unha cousa e o salario bruto e outra a cantidade bruta que se percibe. Explícome; cando eu traballaba, da miña retribución bruta o soldo non chegaba a metade, o resto eran complementos. Por iso os trienios e as pagas extraordinarias -calculados con base no salario- eran de risa.

Aclaro que vou falar todo o tempo de cantidades brutas porque as netas son menos precisas. Cada persoa paga impostos dependendo da súa situación, e o mesmo salario bruto de varias persoas pode resultar unha cantidade diferente a perceber para cada unha delas.

Pois ao que ía, o salario debe ser a referencia, non o que se remata cobrando. Se se considera que unha persoa, ou un colectivo, gaña moito, o primeiro que hai que suprimir son os complementos, non o salario. Porque os complementos son moito máis inxustos; non todo o mundo ten os mesmos, non todo o mundo ten a mesma contía… Pero por favor… deixade os salarios en paz!!!

Para xustificar o que digo vou mencionar as contías brutas das pensións das clases pasivas para este ano.

   Grupos     Contía anual €        Contía mensual €

A1            40. 258, 62                  2. 875,62

A2            31. 684, 55                  2. 263,18

B              27. 062,79                  1. 933,06

C1-C        24. 334,27                   1. 738,16

C2-D        19. 252,45                   1. 375,18

E             16. 441,24                    1. 172,45

Van dende 16 ata 40 mil euros brutos ao ano. Estando en activo cóbrase máis ca iso, cada quen na súa categoría.

Propor que un presidente dunha comunidade autónoma cobre 27.000 € brutos ao ano ou que un europarlamentario cobre 25.200 -estos xa non sei se brutos ou netos- paréceme demagóxico e populista. Se a cantidade se establece tendo en conta que o que se vai cobrar ao final é máis, polos complementos, paréceme inxusto para quen non os ten, e pouco claro para a xente que só se informa polos titulares. É coma cando pagaban aos camareiros soldos de miseria porque xa completaban coas propinas… un círculo vicioso.

Ultimamente oín falar de 36. 000 € netos para un alcalde dunha cidade media importante e Manuela Carmena propón 45. 400 € brutos ao ano para a alcaldía… Sería un pouco máis que a pensión máxima de clases pasivas… ben… tendo en conta a coxuntura actual… estas cantidades soan razoables. Pero porque estamos en crise. Noutra situación non se entendería que un salario sexa o mesmo que unha pensión.

Salarios públicos

Estou até máis arriba do moño de oír que xs traballadorxs dunha entidade pública teñen que cobrar menos ca xs dunha privada.

Xa falei do público e do privado noutra ocasión pero vouno facer outra vez para referirme aos soldos.

Onte vin un anaco da entrevista que lle fixo Risto Mejide a Celia Villalobos. Nun momento el preguntoulle canto cobraba –moi típico cando se trata dun salario público, a ninguén que traballe na privada se lle pregunta iso e se se fai non contesta- ela díxollo e a continuación apostilou que el cobraba máis ca ela, a resposta era previsible: pero eu non cobro de tódolos cidadáns.

Parécenos normal que un presentador dun programa de TV gañe máis ca unha deputada?

E digo eu… de onde sacan as empresas privadas os cartos para pagar os salarios? Pois de todos os que mercamos os seus produtos; pagamos os soldos dxs traballadorxs e máis os beneficios da empresa.

Os salarios forman parte dos custos de produción e repercuten no prezo do produto. Pero non se nos ocorre aos consumidores –ou non de forma xeneralizada- pedir que baixen os salarios para abaratar o prezo, normalmente pídese que rebaixen os beneficios.

Pero digo máis.

O traballo dun traballador público vale menos ca o dun privado e por iso debe cobrar menos?

Ou é que se está a defender que a igual traballo distinto salario?

Por favor, que pare xa tanta irracionalidade!!!