Argumentarios

Non sei se a indiganción que nos pedía Hessel era exactamente o que literalmente significa “Enfado moi violento acompañado dunha forte reacción agresiva.” A min as palabras agresivo, violento… e calquera sinónima ou derivada danme “cousiña”.

Estamos indignados o que nos leva á crispación e á irracionalidade. E, teño que recoñecer, a min non hai nada que me crispe máis que a irracionalidade.

Por iso me costa moito sumarme a algunha causa. O que sobra agora son “causas”. Pero o que me bota para atrás non é a causa, coa que normalmente estou dacordo, senon o argumentario.

Non temos cultura de debater. Nos países anglosaxóns é unha materia de estudo e práctica nas escolas. E cando o facemos non o facemos moi ben, utilizamos calquera argumento, sen que importe moito a lóxica.

Vou pór coma exemplo as reivindicacións dxs pensionistas.

Empezouse poñendo énfase no 0,25%, que a min paréceme o menos importante do tema. A persoa que non pode vivir da súa pensión tampouco o poderá facer con ese incremento porque tampouco podía antes da subida do IPC. De feito cando se produce o incremento dicimos que dous euros ao mes -ou os que sexan- non lle vai resolver o problema a ninguén. As persoas que temos pensións decentes podemos vivir delas e mesmo podemos -en situacións excepcionais- seguir vivindo delas se as conxelan uns poucos anos. Polo tanto, para min, a prioridade non é que se incrementen co IPC todas as pensións senon que se revisen as pensións máis baixas. Que si, xa sei que iso tamén se pide pero o caso é que o que se consegue é o incremento pero non a revisión.

Por que pasa isto? pois eu penso que porque non somos tan solidarixs coma nos parece. Se o que se reivindica é só a revisión das pensións máis baixas pode que non houbese tanta xente disposta a apoiar a causa.

Agora apareceu outro argumento que me deixou pampa; hai que subir as pensións para que poidamos manter axs fillxs e netxs. ???

O dito, deberiamos revisar os argumentos cos que defendemos as causas. Ás veces poden resultar contraproducentes.

Salario, pensión, complemento, asignación…

Vou empezar dicindo que adxetivar pensión con vitalicia é bastante redundante. A maioría das pensións son vitalicias -as contributivas, todas. E dicir que alguén cobra unha pensión estando traballando, é, case con seguridade, mentir; as remuneracións froito do traballo, cando se está cobrando unha pensión, están moi restrinxidas -que lle pregunten xs escritores. E remato con que as pensións contributivas cóbranse cando se chegou a unha idade determinada.

Cada vez que unha persoa deixa un cargo público (que ocupou por dedicarse á política) aparecen sempre as mesmas medias verdades interesadas.

Que solicitou a pensión vitalicia. Eu traduciría isto coma solicitou o paro. Calquera persoa que deixa un traballo, e reúne os requisitos, ten dereito a cobrar o paro. As persoas que traballan na Administración, tamén. Estas retribucións, nos casos das políticas, é do 80% do salario base durante dous anos. Pero, o mesmo que co resto das persoas, esta retribución só se cobra se a persoa non se incorpora a outro traballo.

Que está cobrando varios salarios da Administración. Tamén falso, Non se pode cobrar máis de un salario da Administración. Pode ter varios cargos pero só pode cobrar un salario.

Por que se seguen a producir estas desinformacións? Pois porque aos medios non lles da a gana de falar con propiedade. Mesturan salarios con complementos para que pareza que na política se cobra moito. Que eu tamén penso que algúns políticos cobran moito, pero non porque o salario sexa alto.

Eu quero dicir algunhas cousas ao respecto:

Os salarios dos cargos públicos non son altos, de feito o Pesidente do Goberno cobra menos que calquera executivo intermedio dunha empresa privada importante.

Xs políticos xubílanse cando cumpren a idade determinada para todo o mundo e terán a pensión que lle corresponda segundo o baremo que se aplique a calquera persoa traballadora.

Que cobra a pensión vitalicia que lle corresponde coma presidente. Tamén media verdade. Os expresidentes teñen unha cantidade asignada basicamente para manter unha oficina con dúas empregadas, unha de nivel 30 e outra de nivel 18, que para as que non estén familiarizadas con isto quere dicir unha persoa para asesoramento e unha auxiliar administrativo.

Salario, pensión, complemento, asignación… son palabras con distinto significado. Utilizalas coma sinónimos só pode levar á confusión interesada. E a confusión ao cabreo, que penso que é o obxectivo: radicalizarnos para que non creamos na política nin nos políticos.

Cando se quere desprestixiar a alguén debería facerse con argumentos reais e veraces, que habelos hailos

Pensións

O asunto das pensións está tan enmarañado que resulta moi complicado saber de que se fala cando nos referimos a pensionistas. Hai pensións de viudedade, de orfandade, contributivas… non sei moi ben de cantos tipos. Que tamén me pregunto se non habería maneira de considerar a cada persoa coma suxeito de dereitos independentemente da súa relación con outras persoas.

Estou xubilada. Digo isto porque quero deixar claro que quero que xs pensionistas non perdan poder adquisitivo.

Pero dito isto tamén digo que a perda de valor adquisitivo é o menor dos problemas da maioría das persoas xubiladas. Para esta minoría pasar dunha subida do 0,25% ao 1% tampouco lles vai solucionar case nada -por iso xa o goberno aceptou ese punto. Que non perda valor adquisitivo non vai facer que poida amañarse porque xa non podía antes da subida do IPC.

Unha pensión non é o mesmo que unha renda básica ou que un salario mínimo. Unha pensión é a fonte de ingresos para o que che quede de vida, non é unha renda que pode ter carácter puntual ou que pode mellorar ao longo do tempo.

Polo tanto o problema, para min,  non está tanto nas actializacións, que tamén, coma na contía da que se parte. Para min a verdadeira reforma sería a que proporcionara a calquera persoa maior de 65 anos -ou os que se determinen- que estivo cotizando para poder ter unha pensión, unha renda sufiente (que sobrepase a que se considera mínima para ser considerada pobre).

Pero curiosamente a bandeira das protestas e o motivo das mobilizacións é o 0,25.

Somos así de superficiais, dános preguiza ir ao fondo das cousas. Coma co caso de Cifuentes, que ao remate ten que dimitir por un master, falso ou non, e un intento de furto nun supermercado, no canto dos múltiples casos de corrupción do PP na Comunidade de Madrid.

 

Salarios e pensións de clases pasivas

Con isto do cambio, estase a falar dos salarios que debe, ou non, cobrar a clase política e a min gustaríame que se deixase de facer demagoxia con este tema.

Unha cousa e o salario bruto e outra a cantidade bruta que se percibe. Explícome; cando eu traballaba, da miña retribución bruta o soldo non chegaba a metade, o resto eran complementos. Por iso os trienios e as pagas extraordinarias -calculados con base no salario- eran de risa.

Aclaro que vou falar todo o tempo de cantidades brutas porque as netas son menos precisas. Cada persoa paga impostos dependendo da súa situación, e o mesmo salario bruto de varias persoas pode resultar unha cantidade diferente a perceber para cada unha delas.

Pois ao que ía, o salario debe ser a referencia, non o que se remata cobrando. Se se considera que unha persoa, ou un colectivo, gaña moito, o primeiro que hai que suprimir son os complementos, non o salario. Porque os complementos son moito máis inxustos; non todo o mundo ten os mesmos, non todo o mundo ten a mesma contía… Pero por favor… deixade os salarios en paz!!!

Para xustificar o que digo vou mencionar as contías brutas das pensións das clases pasivas para este ano.

   Grupos     Contía anual €        Contía mensual €

A1            40. 258, 62                  2. 875,62

A2            31. 684, 55                  2. 263,18

B              27. 062,79                  1. 933,06

C1-C        24. 334,27                   1. 738,16

C2-D        19. 252,45                   1. 375,18

E             16. 441,24                    1. 172,45

Van dende 16 ata 40 mil euros brutos ao ano. Estando en activo cóbrase máis ca iso, cada quen na súa categoría.

Propor que un presidente dunha comunidade autónoma cobre 27.000 € brutos ao ano ou que un europarlamentario cobre 25.200 -estos xa non sei se brutos ou netos- paréceme demagóxico e populista. Se a cantidade se establece tendo en conta que o que se vai cobrar ao final é máis, polos complementos, paréceme inxusto para quen non os ten, e pouco claro para a xente que só se informa polos titulares. É coma cando pagaban aos camareiros soldos de miseria porque xa completaban coas propinas… un círculo vicioso.

Ultimamente oín falar de 36. 000 € netos para un alcalde dunha cidade media importante e Manuela Carmena propón 45. 400 € brutos ao ano para a alcaldía… Sería un pouco máis que a pensión máxima de clases pasivas… ben… tendo en conta a coxuntura actual… estas cantidades soan razoables. Pero porque estamos en crise. Noutra situación non se entendería que un salario sexa o mesmo que unha pensión.