Animais domésticos

Non sei cál é o termo que utilizan xs animalistas para definir aos animais que viven coas persoas; animais domésticos, mascotas… En calquera caso parece que a idea de compañía está sempre presente.

 

Persoalmente non teño moito interese en vivir en compaña nin de animais nin de persoas, pero as persoas alomenos teñen, polo xeral, a capacidade de decidir se queren vivir comigo e os animais non.

Cando os animais viven na natureza, sen intervención humana, as leis polas que se rexen non sempre se corresponden coas “humanas”. Sobreviven alimentándose de vexetais -que tamén son seres vivos- ou doutros animais. Cando o equilibrio alimentador-alimentado se descompensa… simplemente extínguese por inanición -dinosaurios.

Cando os humanos decidiron domesticar aos animais non foi precisamente por altruísmo, foi un intercambio de servizos: ti axúdasme co teu traballo e eu aliméntote. Na actualidade a cousa mudou un pouco: ti fasme compañía, dasme cariño, fasme sentir segurx… e eu aliméntote e coidote. Ben… independentemente do detalle que o animal non decide este acordo, pode ser unha relación “equitativa”.

Pero decidimos dar un paso máis no empeño de “dignificar” e agora tamén intervimos na vida dos animais que viven autonomamente. Alimentámolos, esterilizamolos -a superpoboación pode ser insalubre-, tratamos de colocalos en fogares…

Unha vez escoitei unha científica dicir que a Natureza acostuma a restablecer os desequilibrios de forma natural, pero nós preferimos controlar a Natureza no canto de fiarnos dela.

Tamén escoitei outra persoa que mantén que a cualidade que diferencia aos humanos dos non humanos é a estupidez: Os non humanos viven en harmonía coa natureza, aproveitando as posibilidades que ésta lles dá, e os humanos adícanse a loitar contra ela e considérase vencela coma un logro importante (desviar o leito dun río, roubar espazo aos mares…)

E digo eu…

Quen decide cáles son os dereitos dos animáis?

En que consiste realmente defender aos animáis? A intervención humana en animais libres é defendelos?

Ter animais nun zoo non é similar a telos na casa?

Canto máis escoito sobre o tema nas redes, menos claro o teño

 

Advertisements

A natureza e a economía

Son un binomio difícil de conciliar, coma tantos outros.

Hai afirmacións falaces para defendelas.

A Natureza é sabia; o natural é mellor… serían algunhas.

A Natureza ten fallos e a humanidade tenta corrixilos. E, coma case sempre, a cuestión é determinar que debemos corrixir e que debemos asumir.

Se un ser vivo nace cunha eiva que lle impide desenvolverse con normalidade no seu medio, e a ciencia ten capacidade para corrixila… adiante. Pero os seres humanos, pola compoñente psicolóxica, podemos levar isto a extremos rocambolescos. Cando se introduce o factor sentirse non hai ciencia que vala. Teño oído coma se “xustifica científicamente” calquera operación de cirurxía estética -implantes capilares, mamarios…- polos efectos positivos que producen na autoestima das persoas implantadas, e polo tanto na mellora das súas condicións de vida persoal e laboral. ???

É un erro da natureza que os homes non poidan xerar outro ser humano? Ou é un feito que deberíamos aceptar? E digo máis, É un dereito ter descendencia biolóxica? Ata onde se debe chegar no tema da reprodución?

Se non tivesemos no miolo esta idea (cultural) de sangue do meu sangue, o problema da paternidade subrogada nin existiría.

Pero cando os homes queren algo as solucións aparecen rápido. Xa pasou co da contracepción. Iso sí, sempre as costas das mulleres.

E por que o da economía do título? Pois porque coma case sempre as solucións pasan polos cartos. Tamén neste tema hai moitas afirmacións falaces (?) Con cartos todo ten solución.

Tal e coma eu o vexo a maioría dos problemas relacionados coa sexualidade aparecen polos prexuízos culturais.

Por que unha muller á que lle extirparon un peito ten que sentirse incompleta?

Por que os homes non extirpan a próstata completa arriscando a saúde?

Por que unha criatura pequena ten que sentirse neno ou nena? Por que hai roupa de bebé para nenos e para nenas?

Por que tantas categorías para definir as persoas segundo a súa identidade sexual? Non chegaría con persoas e que cada unha se sinta como queira? Porque as categorías actuais aínda non recollen todas as posibilidades de “sentirse”. De feito xa hai outra, Q, de queer (raro), que recolle varias opcións que non están na LGTB.