Onte esoitei a Antón Losada -nunha especie de vídeo-blog que ten no que explica, nun minuto, feitos de actualidade- falar sobre a desbandada que se está a producir en UPyD e IU -cara C’s e Podemos- dedicado a Toni Cantó. Dicía destas persoas que “non o fan polo seu interese, por ocupar un cargo, fano por vostede, pola cidadanía, polo proxecto, pola ideoloxía, pola democracia, pola rexeneración, pola paz mundial…”
Tamén onte lin unha publicación en Facebook dun xornalista xubilado, Rodolfo Serrano, na que falaba da liberdade de expresión -a propósito da páxina web do concello de Madrid. Neste caso, a min, viñéronme a cabeza outros argumentos esgrimidos por algúns xornalistas para xustificar o seu posicionamento: liberdade de expresión, dereito a información, interese público…
Está claro que nos dous casos, políticos e xornalistas, están intentando manipularnos. Tendo en conta que xornalistas e políticos son os principais piares da formación do pensamento social na cidadanía, o asunto ten mala cara. Como eu o vexo, no caso dxs políticxs ten menor importancia porque a credibilidade que teñen é pouca. Pero xs xornalistas, hoxe por hoxe, teñen algunha máis -como a cousa siga así pode que chegue a equipararse.
Liberdade de expresión, para un xornalista, non pode ser dicir o que queiras -para incomodar xs políticxs, que parece ser o non vai máis do xornalismo- ademais debe ser verdade, estar contrastado… E contradecir unha publicación non pode ser censura á liberdade de expresión, tamén é liberdade de expresión -pero da outra parte, eso si. Dereito a información e interese público.
A cidadanía ten dereito a estar informada dos asuntos de interese público, pero unha cousa é o interese público e outra é o que lle interesa ao público. Ao público pódelle interesar, por puro morbo, a vida sexual de alguén, por exemplo, pero iso non leva consigo o dereito de sabelo nin converte a sexualidade da xente en asunto de interese público -disto xa teño falado máis veces.
Case ninguén cuestiona a necesidade da rexenación da clase política, os medios ocúpanse de pedila e recordala.
Quen se vai atrever a pedir a rexeneración dos xornalistas?
E digo eu... 