Ecoloxía e pseudociencia

Xa sei que o pensamento científico non é o máis común na nosa sociedade.

Tamén sei que somos menos ecolóxicos canto máis avanzamos en economía e tecnoloxía.

Eu entendo que unha empresa que quere venderme un producto utilice argumentos pseudocientíficos para convencerme de que ese producto é bo e ademais é ecolóxico. Xa conto con iso. Dos que se consideran ecoloxistas, non.

Xa teño comentado que non me parece máis ecolóxico substituír o plástico por papel (é certo que o plástico non degrada; pero tamén o é que para fabricar papel hai que talar árbores, polo que a cuestión paréceme que está en que facemos co plástico).

Hoxe vou co papel hixiénico húmido.

Para empezar deberiamos diferenciar o papel hixiénico húmido das toalliñas limpadoras, desmaquilantes… Que quede claro que non son partidaria de botar ao váter nada que non sexa papel hixiénico, e non o fago.

Uso papel humido dende que me operei de hemorroides, por indicación do cirurxán. Ao principio usaba un de farmacia que tiña unha substancia desinfectante -ademais de ser máis suave. Aínda non estaba comercializado o “normal”. Logo pasei a usar o húmido normal.

Ultimamente empezou a entrarme algo de mala conciencia polos “transtornos” que ocasiona.

Así que decidín facer un experimento. Metín unha porción -unha toalliña- en auga. E isto foi o que pasou.

1.- Uns minutos máis tarde

2.- Unhas horas máis tarde.

Así que xa me quedo máis tranquila. Degrada.

Quero mandarlle unha mensaxe a todos aqueles que nos avisan nas redes de todas as cousas que son malísimas: Antes de porvos tan estupendos e de poñer as empresas de malísimas informádevos ben e despois diferenciar as toalliñas limpadoras do papel hixiénico húmido. E se atopades un papel hixiénico que non degrade, decide cal é.

Neste caso parece máis fiable a empresa fabricante que as persoas que nos alertan.

Modernidade

Non temos termo medio. Ou estamos nun extremo ou no contrario. E cos avances científicos e tecnolóxicos non iamos ser menos.

Non hai moito falaba, neste blog, do plástico e o papel. No canto de concienciarnos da reutilización e da reciclaxe do plástico decidimos cambialo polo papel, coma se a utilización abusiva do papel non nos levara a outro “delito” ecolóxico. Volvo sobre este tema porque hai pouco vin nas redes un vídeo que nos anima a mercar os dentífricos que non veñan empaquetados en caixas de cartón (que por certo non sei se aquí -o vídeo creo que era islandés- hai algunha empresa que faga iso).

A mín paréceme que cos adiantos tecnolóxicos comportámonos coma novos ricos, sen medida. Sacamos a bandeira da asepsia e veña… a superempaquetar todo coma se non houbese un mañán -e nunca mellor dito. Recordade o da laranxa pelada e envolta nun plástico.

Moitas aínda recordamos ir ao ultramarinos mercar productos  alimentarios a granel. Viñan en sacas e vendíanos en bolsas de papel, levar a nosa propia bolsa de tea ou cesta, devolver os envases de vidro… Tamén nos desmaquillabamos cun producto limpador e unha esponxiña, por suposto reutilizable. Tamén, as persoas operadas de hemorroides utilizabamos papel hixiénico húmido -por recomendación da cirurxiá- para as defecacións e o seco para a micción.

Agora utilizanse toallas de papel para desmaquillarnos e papel hixiénico húmido para todo. Ao final todo remata no váter. E cal é a solución? prohibir a fabricación deses productos?

Non estou en contra dos avances, o que me cuestiono é a cualidade dos avances. Está a pasar coa tecnoloxía; non paran de saír novos productos “máis avanzados” que o anterior, que para a maioría dxs usuarixs non ten utilidade engadida algunha.

En algún momento alguén empezará a analizar as materias primas dos aparellos informáticos; como se conseguen, cal é a súa composición… Pediremos que se prohiba a súa fabricación?

Non todo se pode solucionar con prohibicións. A cidadanía ten que ser responsable das súas acuacións, non deixarse enganar polo desmedido afán de enriquecemento dalgúns.

Os avances deben responder ao criterio de comodidade pero tamén ao de sustentabilidade.

Ecoloxismo: plástico e papel

Ás veces non entendo moi ben o ecoloxismo, ou mellor dito a moitxs ecoloxistas que andan polas redes.

Hai pouco había un fío no que se reprochaba a Mercadona (e aquí quero tamén dicir que non sei porque da a impresión de que os únicos empresarios “malos” son os de Mercadona e os do Grupo Indités) a utilización de plásticos cando anunciaron que ían substituír as bolsas de plástico polas de papel -basicamente dicían que hai que mudar tamén as do pan, da froita… e non só as que dan aos consumidores.

Polo que se informa á cidadanía eu entendo que o peor dos plasticos é o tratamento do refugallo. O plástico non degrada e polo tanto chega á cadea alimentaria humana ademais do mal que pode facer aos animais, tanto na alimentación coma fisicamente ao quedar atrapados ou afogados nel.

Supoño -aínda que isto non o oín- que no proceso de produción tamén se contaminará dalgunha maneira. Pero en tódolos procesos de produción -e ata na respiración- se produce contaminación.

Se o problema está basicamente no lixo a solución non será que paguemos as bolsas, coma se veu facendo ata o de agora senón en reducir, reempregar e reciclar.

Substituír o plástico por papel non o remato de ver. O papel é degradable, si, pero non é fácil de reutilizar -é moi perecedoiro- e unha parte importante non se pode reciclar -papel hixiénico, panos dos mocos, manteis, panos de mesa…- E tendo en conta de onde sae a materia prima para a súa fabricación…

Pois digo eu… Aumentar o consumo de papel é ecolóxico?

Cidadanía

Levo moito escrito “criticando” á cidadanía polo seu comportamento -por acción ou por omisión- tolerante ante as situacións pouco éticas que se producen na cotidianidade. Coma sempre non toda nin en tódolos casos.

Vivimos nun sistema capitalista, que por definición non é xusto. Rexeitamos outros sistemas porque condicionan as liberdades individuais, coma se co capitalismo a liberdade individual fose para todxs. Houbo que inventar o estado do benestar para corrixir o capitalismo, pero claro, dependemos dos gobernos e da economía para poñelo en práctica.

Na esencia do capitalismo está o beneficio, todo se mide pola relación coste-beneficio que se aplica ata aos servicios públicos.

Con este panorama, o cidadán teno complicado. Vou pór un exemplo real.

Unha empresa quere explotar uns terreos para a extracción dun mineral. O rendemento económico deses terreos, neste momento, é prácticamente nulo. A actividade que se pretende levar a cabo ten un efecto ambiental negativo pero dá a posibilidade as persoas propietarias do terreo de obter uns beneficios coa venda dos mesmos e tamén a outras que poden traballar para esa empresa.

É obvio o conflicto que se produce. Seguramente non se produciría se eses terreos estivesen proporcionando xs propietarixs -e polo tanto á zona- algún beneficio.

Ten que ser ecolóxico o paisano que viu coma tanta xente se fixo rica “cargándose” as costas?

A educación é fundamental para que a cidadanía sexa democráta, cívica, honesta, xusta, ecolóxica… e unha economía de subsistencia asegurada tamén.