Querido Ateneo:

Vas cumprir 10 anos… mimadriña… coma pasa o tempo.

Cando souben do teu nacemento non o dubidei, decidín ser nai copartícipe e fíxenme ateneísta. Era máis ben un renacemento e algunhas persoas que te apadriñaban parecéronme “interesantes”.

Quero facer aquí unha paréntese para lembrar a Herminio Barreiro, co que traballei algún tempo -pouco, desafortunadamente- na Sección de Sociedade Civil. Posiblemente foron os meus mellores momentos contigo; sentía que había participación, colaboración, ausencia de protagonismo individual…

Viñeches a este mundo coas dificultades propias dun recén nacido: buscar o teu espazo.

E tamén por estar neste mundo heredaches o bo e o malo da sociedade. Eres machista, elitista, pouco transparente e pouco galeguista, por mencionar o que a min me parece máis relevante do “malo”. Non moi diferente que a maioría das asociacións que existen na sociedade, incluíndo partidos políticos, sindicatos…

Pero eu non me conformo con que sexas coma todxs, gustaríame que foses o mellor. Por iso moitas veces cabréome contigo e alónxome de ti, logo penso que podes mellorar e volvo acercarme… ás veces síntome orgullosa de ti, outras non tanto… Non son nai biolóxica pero supoño que debe ser algo parecido.

E sigo aquí… confiando en que sigas medrando e mellorando.

Cando se quere loubar as persoas físicas utilízase a expresión “bo profesional e mellor persoa”. Para ti gustaríame unha do tipo “bo organizador de actividades e referente de valores cívicos”.

Que cumpras moitos máis!!!

Os micromachismos

Manteño dende hai moito tempo que o que vai mudar a sociedade non son as “solucións” ás grandes causas que saen nos medios e das que se fala nas tertulias até a saciedade.

Estes feitos adoitan ser mala xestión dalgún organismo público, tramas de corrupción nas que interveñen políticos, algunha declaración dun político bocachancletas… todo “macro”, que indigna á sociedade e a poder ser que prexudique a algunha persoa ou institución determinada -segundo quén os denuncie.

A solución adoita ser -no mellor dos casos- sacar unha Lei. Non é que pense que non ten que haber Leis, son necesarias pero non suficientes; sempre hai quén se desenvolve moi ben no fío da legalidade e a quén non lle importa arriscarse ao castigo.

Por exemplo: non creo que Nicaragua, Ecuador ou Sudáfrica teñan mellores leis de igualdade que as nosas e o grao de desigualdade entre homes e mulleres é menor.

O que vai mudar a sociedade é o civismo por convencemento -non por temor-, as cousas pequenas, as de tódolos días.

Ver esta nova “Los micromachismos son menos visibles pero reproducen mecanismos de violencia muy peligrosos” no eldiario.es co gallo da I xornada sobre micromachismos que organiza a Federación de Mujeres Preoguesistas, faime volver coa miña teima: Deberiamos deixar de ser condescendientes coas conductas inadecuadas comúns e deberiamos ter tino para non reproducilas -venme á cabeza unha frase que se repite nos programas rosa “tienes horchata en las venas” para referirse a alguén que reacciona pacificamente a unha “traizón” emocional.

Hai que rebaixar o grao de tolerancia da sociedade ás conductas inadecuadas “menores” porque en moitos casos pasan a maiores.

Educación cívica

Hai uns días estiven nun parque no que hai unha zona infantil con bambáns,…e tamén hai unha zona con aparatos de ximnasia para adultos. Hai un cartel que indica que eses aparatos non están recomendados para menores de 15 anos.
Unha señora e unha nena pequena, supoño que a súa filla, están utilizando un deses aparatos.
Achégome e informo á señora que non está recomendado que as crianzas utilicen esas máquinas.
A señora contestoume:
No importa, mientras lo pase bien…