Exiliadxs

Segundo o dicionario da Real Academis Galega

exiliar

PARA TODAS AS ACEPCIÓNS SINÓNIMOS desterrar(se), expatriar(se)

verbo transitivo1 Expulsar [unha persoa] da súa patria por motivos políticos, con prohibición de volver a ela. O ditador exiliou os principais líderes políticos. 

SINÓNIMO relegar CONFRÓNTESE deportar

verbo pronominal 2 [Persoa] abandonar a súa patria por motivos políticos. Exiliouse cando o seu bando perdeu a guerra.

emigrar

PARA TODAS AS ACEPCIÓNS SINÓNIMO migrar

verbo intransitivo 1 Deixar o propio país ou o lugar de orixe, para establecerse noutro, en particular por razóns de traballo. Moitos galegos tiveron que emigrar en busca de traballo. 

ANTÓNIMO inmigrar

2 Zooloxía [Especies animais] cambiar de lugar, polo xeral en épocas fixas. Hai moitas aves que ao rematar o verán emigran a países cálidos.

A primeira observación que me gustaría facer é que se existen estas dúas palabras non entendo por que se utiliza o termo “exiliadx económicx” porque xa hai a palabra emigrante. Polo tanto eu non chamaría exiliada a unha persoa que foxe do seu país -moitas veces cos seus cartos- despois dunha revolución ou dun cambio de réxime que lle vai resultar lesivo economicamente.

Eu quero falar das persoas que se exilian voluntariamente por razóns ideolóxicas despois dunha guerra -que perderon-, dun golpe de estado… ou mesmo porque o Goberno do seu país lle limita a súa liberdade. Das exiliadas no sentido estrito.

E aquí tamén faría dous grupos. O das persoas cuxa vida corre perigo pola súa significación no rexime anterior, e o das que foxen buscando unha sociedade na que se sintan máis libres.

Aínda que respecto a decisión individual que pode tomar unha persoa de exiliarse para vivir noutro país con máis liberdades individuais, respecto moito máis a de aquelas que deciden quedar no seu para tatar de reverter a situación e buscar mellorar a situación para toda a sociedade.

Tendemos a idolatrar ás persoas que foxen dun país porque non se senten libres e van a outro para contar a situación do seu -e mesmo poden chegar a vivir diso. Hoxe para coñecer a situación dunha sociedade non fai falta que alguén teña que vir, fisicamente, a contárnolo. Por moi represor que sexa un Goberno a información flúe irremediablemente.

Grazas ás persoas que quedaron en España despois da Guerra moitas poidemos coñecer os valores democráticos, a pesar da represión e polo tanto dalgún custo persoal, e transmitilos a outras moitas. Sempre hai algún curruncho, algunha forma de capear o temporal…

E cando digo custo persoal refírome, entre outras cousas, a que estas persoas eran “vixiadas” polo Poder ao tempo que acusadas de mornos -tibios- polos “teóricos”.

Prefiro ás persoas heroínas do cotián no canto das que fan discursos, que tamén valoro.