Medo e pandemia

Medo

Substantivo masculino

  1. Sentimento de inquietude que se experimenta ante a presenza, real ou imaxinaria, dun perigo. O gato tenlle medo ao can. Non lle metas medo ao neno. Unha película de medo.
  2. Receo que se sente por culpa de algo que pode causar algunha molestia ou ter un algún efecto contrario ao esperado. Levantouse cedo por medo a perder o tren. SINÓNIMO temorAviseino cun telegrama, porque tiña medo de que non lle chegase a tempo a carta.

Se ben é certo que o medo pode ser útil nunha situación puntual extrema de perigo, na vida cotiá non adoita ser moi aconsellable.

Actualmente, debido á pandemia, este sentimento está moi presente en todxs nós. Nalgunhas persoas estase a converter en patolóxico.

Ao ser un sentimento non é racional pero a súa vez só se pode combater con racionalidade da persoa que o padece. Por iso costa tanto desfacerse del.

Non pretendo que o que vou dicir teña validez científica pero as situacións que prantexo foron reais.

Algunhas persoas teñen medo a morrer soas e pretenden que iso non ocorra. Pero é algo que ninguén che pode garantir.

Outras teñen medo a contaxiarse, especialmente as que pertencen a grupos vulnerábeis.

É normal, se non fose porque nesa obsesión entran persoas que as rodean ás que se lle pode facer a vida moi complicada.

Nas circunstancias que nos toca vivir estanse a producir situacións moi conflictivas, mesmo diría que violentas, por mor das persoas que polo seu medo intentan controlar absolutamente todolos actos de tódalas persoas coas que se atopan.

Tres casos desta semana.

  1. Unha persoa afea a outra -ìa soa- que non leve a máscara posta todo o tempo facendo deporte ao aire libre. Subliño todo o tempo porque si que a levaba posta no momento que se cruzaron -é algo que se fai con bastante frecuencia, aproveitar que é un espazo pouco transitado para baixar a máscara un anaquiño cando non hai ninguén cerca. Eu entendo que unha persoa que traballa todo o día cunha máscar posta queira estar ao aire libre, respirando sen máscara, algo de tempo. Pero as persoas con medo patolóxico, non. E as que cren que estar cabreada en vez de contenta vai mellor para combater a pandemia, tampouco.
  2. Nunha porta cortalumes atopei un cartel no que se nos pide mantela sempre aberta porque así “tocamos menos nos pomos”. Que digo eu que se será porque porque se hai virus xa non vai haber incendios… ??
  3. Un veciño protesta porque outro fuma no portal, fóra.

Que eu entendo, porque son racional, o medo.

Gustaríame que as persoas que teñen medo fixeran un esforzo -sei que algunhas o fan- para diferenciar o coidado necesario para evitar a propagación do virus, da intromisión nas accións que poden facer máis levadeira a vida.

E tamén que se deixase de utilizar a pandemia como argumento para controlar, en xeral.